تهی لیوان خالی نیست، صفحه‌ی سفید، شعر ننوشته
فاصله نیست، لب‌هایی که به هم نمی‌رسند
پاک شده نیست، گذشته، پا گذاشتن در خانه‌ای که در آن ترکت کرده است

—نه— تهی چیز دیگری‌ست

دشنامی‌ شاید
از دهان در رفته، به احساس زخم زده و در سکوت فرو رفته
آنگاه که گوشی را برمی‌داری
.تا بگویی مرا ببخش

…«سمت تو سوی «دوستت دارم»، سمت من سوی «می‌دانم
!ولی نه، نمی‌دانی